Δευτέρα 1 Ιουνίου 2009

Πρώτη καλοκαιριού


Δεν ήμουν ποτέ απαισιόδοξος, δεν θα γίνω τώρα... Απλώς, όσο και αν το μυαλό μου ταξιδεύει και ονειρεύεται, η αλήθεια, αυτό που λέμε "η πραγματικότητα" απέχει ακόμη πολύ απ' αυτό που θέλω..
Απέχει ακόμη πολύ απ' τη σιγουριά πως θέλουμε στο μέλλον τα ίδια πράγματα.. Είναι λες και μας κανονίζουν άλλοι όχι μόνο τη ζωή μας, αλλά και την παραμικρή καθημερινή λεπτομέρεια.. Το σίγουρο σε όλα αυτά είναι πως αξίζει –τουλάχιστον για μένα- να πω κάποτε πως έζησα όπως ήθελα και να το πιστεύω..
Πονάει που δεν έχω λόγο σε τίποτα, που αισθάνομαι τόσο αόρατος, μα αν είναι αυτή η αρχή μιας νέας πραγματικότητας που λίγο-λίγο θα γίνεται όλο και πιο ορατή, τόσο που να βλέπουμε ο ένας τον άλλον όποτε θέλουμε με ένα απλό άνοιγμα των βλεφάρων, γεμίζω αισιοδοξία, παίρνω δύναμη και προχωράω κοιτώντας μπροστά και ψηλά..
Ο μήνας αυτός, ο πρώτος του καλοκαιριού, δείχνει το ζεστό του πρόσωπο, για όποιους μπορούν να μοιραστούν αυτή τη ζέστη.. Για μένα, είναι μια δύσκολη εποχή, με λιγότερο χρόνο, με λιγότερα βλέμματα και λόγια, με ένα αγκάθι να κεντρίζει μέσα βαθιά χωρίς όμως να καταφέρνει μόνιμη βλάβη.. γιατί, ούτε μια μέρα ούτε μια εποχή δεν μπορεί να με κάνει να σ’ αγαπάω λιγότερο…
Θα περάσει κι’ αυτό.. Θα περάσουν οι μέρες, θα περάσουν οι μήνες.. κι εύχομαι πάντα κοιτώντας «απέναντι», να βλέπουμε και οι δυο τις ίδιες εικόνες..
Κι εύχομαι καρδιά μου, να ‘ρθει η εποχή που να μη μας νοιάζει αν κάνει κρύο ή ζέστη… που να τη μοιραζόμαστε με την ίδια λαχτάρα, όποια κι αν είναι..

3 σχόλια:

D.Angel είπε...

Στο εύχομαι απο καρδιάς!
Καλό σου μήνα!

ΘΕΛΩ είπε...

Σε ευχαριστώ... Καλό μηνα.

Sissi Soko είπε...

Θα ήθελα να είμαι στη θέση της Καρδιάς σου... θέλω μου.